de Povlakte
Blijf op de hoogte en volg Jajo
12 September 2012 | Duitsland, Worms
Vanuit Verona met de bus naar een klein plaatsje buiten de stad. Zo omzeilen we de drukte en het gevaarlijke verkeer.
Gewandeld door de Povlakte. De vorige reis (de wandeltocht naar Rome) hadden we die overgeslagen omdat we hadden gehoord dat het niet leuk en erg saai lopen was daar.
De eerste dag was een overgang van het gebergte naar het vlakke land.
Veel fruitteelt en heel mooie huizen. Dat is dan nog niet saai. Maar hoe verder je de Povlakte ingaat hoe groter de vlaktes worden en hoe eentoniger het wordt. Dit deel van Italie is niet arm te noemen.Prachtige huizen met geweldige tuinen.
Na een lange tocht kwamen we in een dorpje met een hotel. Dat hotel hadden we uitgezocht om ons weer eens op te knappen. Mooie kamer en lekker schoon. We vielen met onze verbrande neuzen in de boter; er was een buffet die avond (15 euri). Daar werden we voor uitgenodigd. Dat was schrikken, want we hadden onze gala-kleding niet bij ons. Dus even gevraagd of wij met onze vestiti wel deel konden nemen. Bij nazoeken in ons woordenboek bleek het woord vestiti jurkjes te betekenen. Maar....we mochten toch komen. Onze buikjes helemaal rond gegeten aan heerlijke italiaanse gerechten. Een jonge kok gaf uitleg bij de gerechten. Hij vond het wel grappig om aan de enige allochtonen uitleg te geven over de hapjes. Het was onvoorstelbaar hoeveel verschillende soorten hapjes ze er hadden klaar staan We kregen het niet voor elkaar om van elk schaaltje iets te eten. Toooo much= troppo Wat wel erg lekker was.....de overheerlijke, plaatselijke proscutto crudo, zeg maar rauwe ham. mmmmm.
De volgende dag een echt Italiaans ontbijtbuffet, dus allemaal koekjes en cakes e.d. weinig gezonde dingen. En vooral veel zoetigheid.
Weer op pad, opvallend was dat als we langs een sloot liepen er heel veel plonsjes te horen waren. Allemaal kikkers. De Povlakte is inderdaad heel vlak. Weinig spannend. Heel warm en geen horeca onderweg. Geen horeca, ook daar waar er volgens onze informatie wel zou moeten zijn. En als je water dan op is, dan loop je niet meer echt fijn.
We waren het allang zat en best wel moe. Een dag in de brandende zon....dat is puffen. Ook de pootjes worden dan langzamerhand gloeiend.
In een wat groter dorp besloten we naar Montagnana te gaan. Een stad die helemaal ommuurd is. Maar daarover straks meer.
Wij dus al zwetend door het dorp dwalen op zoek naar een bus en water.
De enige die we spraken was een man bij een huis in aanbouw. Geen waterleiding nog en nog geen informatie over het openbaar vervoer..
Even later zagen we een vrouw bij een huis. Wij vragen naar de bus. Die bleek niet te gaan in de zomer. Ze riep een dochter die graag Engels sprak.
Zij vertelde dat ze ons wel naar Montagnana wilde brengen, het was niet ver (met de auto). Al zigzaggend scheurde de dame over de Italiaanse wegen met een in onze ogen toch wel hoge snelheid. We hebben ook dat overleefd. Waarschijnlijk kwam dat door het heerlijke glas koel helder water dat wij voor het vertek kregen. Ze hebben ons naar een camping gebracht. Deze behoorde tot de jeugdherberg.
We kregen nog een telefoonummer van de dochter, als we problemen hadden of echt Italaans wilden eten konden we hen bellen.
Montagnana is een heel leuk stadje, helemaal ommuurd. Het heeft 4 poorten. Er zijn weinig toeristen. Dat merk je ook aan de prijs voor de cappucini. Voor een eurotje heb je al een lekker bakkie. We zijn er een paar dagen gebleven om te genieten van het Italiaanse leven
De laatste avond heerlijk gegeten in eenn restaurantje gesitueerd in de muur. Daarna nog even genoten en getrilled bij een Italiaans popconcert. Wel erg veel herrie als je uit de bossen en velden komt.
De Povlakte hadden we dus wel gezien, dus op naar Toscane, we willen heuvels enzo.
We staan nu op een camping in I Bottai. Hier kunnen we heerlijk wandelen. De omgeving is er werkelijk prachtig. Veel bergen bedekt met olijfbomen en wijngaarden. Echt prachtige uitzichten. Op dit moment zitten we in een internetcafe in Firenze.
Helaas kunnen we geen foto,s plaatsen, de computer kan het geheugenkaartje niet behappen.
Volgende keer meer.
Veel groeten van Jajo.
Ciao!!
Gewandeld door de Povlakte. De vorige reis (de wandeltocht naar Rome) hadden we die overgeslagen omdat we hadden gehoord dat het niet leuk en erg saai lopen was daar.
De eerste dag was een overgang van het gebergte naar het vlakke land.
Veel fruitteelt en heel mooie huizen. Dat is dan nog niet saai. Maar hoe verder je de Povlakte ingaat hoe groter de vlaktes worden en hoe eentoniger het wordt. Dit deel van Italie is niet arm te noemen.Prachtige huizen met geweldige tuinen.
Na een lange tocht kwamen we in een dorpje met een hotel. Dat hotel hadden we uitgezocht om ons weer eens op te knappen. Mooie kamer en lekker schoon. We vielen met onze verbrande neuzen in de boter; er was een buffet die avond (15 euri). Daar werden we voor uitgenodigd. Dat was schrikken, want we hadden onze gala-kleding niet bij ons. Dus even gevraagd of wij met onze vestiti wel deel konden nemen. Bij nazoeken in ons woordenboek bleek het woord vestiti jurkjes te betekenen. Maar....we mochten toch komen. Onze buikjes helemaal rond gegeten aan heerlijke italiaanse gerechten. Een jonge kok gaf uitleg bij de gerechten. Hij vond het wel grappig om aan de enige allochtonen uitleg te geven over de hapjes. Het was onvoorstelbaar hoeveel verschillende soorten hapjes ze er hadden klaar staan We kregen het niet voor elkaar om van elk schaaltje iets te eten. Toooo much= troppo Wat wel erg lekker was.....de overheerlijke, plaatselijke proscutto crudo, zeg maar rauwe ham. mmmmm.
De volgende dag een echt Italiaans ontbijtbuffet, dus allemaal koekjes en cakes e.d. weinig gezonde dingen. En vooral veel zoetigheid.
Weer op pad, opvallend was dat als we langs een sloot liepen er heel veel plonsjes te horen waren. Allemaal kikkers. De Povlakte is inderdaad heel vlak. Weinig spannend. Heel warm en geen horeca onderweg. Geen horeca, ook daar waar er volgens onze informatie wel zou moeten zijn. En als je water dan op is, dan loop je niet meer echt fijn.
We waren het allang zat en best wel moe. Een dag in de brandende zon....dat is puffen. Ook de pootjes worden dan langzamerhand gloeiend.
In een wat groter dorp besloten we naar Montagnana te gaan. Een stad die helemaal ommuurd is. Maar daarover straks meer.
Wij dus al zwetend door het dorp dwalen op zoek naar een bus en water.
De enige die we spraken was een man bij een huis in aanbouw. Geen waterleiding nog en nog geen informatie over het openbaar vervoer..
Even later zagen we een vrouw bij een huis. Wij vragen naar de bus. Die bleek niet te gaan in de zomer. Ze riep een dochter die graag Engels sprak.
Zij vertelde dat ze ons wel naar Montagnana wilde brengen, het was niet ver (met de auto). Al zigzaggend scheurde de dame over de Italiaanse wegen met een in onze ogen toch wel hoge snelheid. We hebben ook dat overleefd. Waarschijnlijk kwam dat door het heerlijke glas koel helder water dat wij voor het vertek kregen. Ze hebben ons naar een camping gebracht. Deze behoorde tot de jeugdherberg.
We kregen nog een telefoonummer van de dochter, als we problemen hadden of echt Italaans wilden eten konden we hen bellen.
Montagnana is een heel leuk stadje, helemaal ommuurd. Het heeft 4 poorten. Er zijn weinig toeristen. Dat merk je ook aan de prijs voor de cappucini. Voor een eurotje heb je al een lekker bakkie. We zijn er een paar dagen gebleven om te genieten van het Italiaanse leven
De laatste avond heerlijk gegeten in eenn restaurantje gesitueerd in de muur. Daarna nog even genoten en getrilled bij een Italiaans popconcert. Wel erg veel herrie als je uit de bossen en velden komt.
De Povlakte hadden we dus wel gezien, dus op naar Toscane, we willen heuvels enzo.
We staan nu op een camping in I Bottai. Hier kunnen we heerlijk wandelen. De omgeving is er werkelijk prachtig. Veel bergen bedekt met olijfbomen en wijngaarden. Echt prachtige uitzichten. Op dit moment zitten we in een internetcafe in Firenze.
Helaas kunnen we geen foto,s plaatsen, de computer kan het geheugenkaartje niet behappen.
Volgende keer meer.
Veel groeten van Jajo.
Ciao!!
-
14 September 2012 - 13:00
Thijs En Lum:
Wat een leuk verslag weer ,jullie maken wat mee ,dat is zo leuk om te lezen.we genieten alTijd als we het lezen,maar de verhalen komen nog als jullie er weer zijn ,wij zijn nog aan het camperen we hebben prachtig weer gehad ,maar het is nu iets minder maar de voorspelling zijn goed dus we genieten ook ,José wij weten niet of jullie nog in de gelegen heid zijn om voor je verjaardag iets te schrijven maar bij deze al vasten fijne verjaardag gewenst . Wij wensen jullie nog veel wandel plezier liefs Thijs en lum -
15 September 2012 - 14:39
Gea:
Als ik jullie verslagen lees, denk ik, ik stop direct met werken en ga ook de wijde wereld in!
We zijn voor het eerst weer in Arnhem bij elkaar geweest. 2014 is zo'n beetje klaar, dus daarover hoef je je tijdens het wandelen geen zorgen te maken!
Wellicht kunnen we de Italiaans gerechten voor 2015 gebruiken. Je zult de recepten wel grvraagd hebben!
groet van gea en nog heel veel wandelplezier! -
20 September 2012 - 10:43
Ab Weekenstroo:
Dag José,
Fijn dat het allemaal goed gaat. Prachtige ervaringen die bij mij meestal in één hooguit twee weken per jaar plaatsvinden. Maar ook dat is een keuze.
Ik wens je een hele fijne verjaardag toe, goede gezondheid en veel plezier verder!
Groeten uit Eibergen.
Ab.
-
20 September 2012 - 10:56
Rietha:
Hoi José,
Van harte gefeliciteerd met je verjaardag!
Liefs van je zusje Rietha (en ook William natuurlijk).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
